I jeszcze jedno. Nasza wrażliwość jest różna. Tu się odczuwa wszystko o wiele intensywniej, bogaciej, szerzej i głębiej. Ponadto wiąże nas, zespala ze sobą miłość; nas i was również. Tu czujemy wasz stan jak matka cierpienie swojego dziecka: nie cierpi, lecz uczestniczy w cierpieniu, ale z wielką siłą. Gdybym ci sprawił przykrość, byłbym po prostu podłym.
— Może niechcący?
— A „niechcący" u nas się nie działa. Wiem i rozumiem, co cię boli, a co cieszy. Ponadto bez ustanku współczuję ci. Wydaje mi się, że nie zniósłbym takiego życia, jakie masz ty, i wszelkie moje wysiłki zmierzają ku ulżeniu ci. Niedużo mogę, bo żyjesz pomiędzy ludźmi i oni właśnie cię ranią (bo chcą lub z tępoty czy wygodnictwa, ale to jest ich wola), ale w sprawach nie „ludzkich", np. drogi życia, można pomóc dużo więcej, a tam, gdzie jest dobra wola ludzka — wszystko.
Jeszcze raz w tym tekście znajdujemy potwierdzenie tego, iż to, co różni nas tu na ziemi od tych, którzy są już po tamtej stronie, to to, że nie ciążą na nich skutki grzechu pierworodnego – na wszystko patrzą tak, jak Bóg. Skutkiem tego jest m.in. to, że o ile tu na ziemi nasze działanie nie zawsze jest wypełnieniem Woli Bożej, o tyle tam już wszyscy działają w imieniu Boga, staja się idealnymi narzędziami w Jego rękach.. I wreszcie zwracam uwagę na to zdanie: Tu czujemy wasz stan jak matka cierpienie swojego dziecka: nie cierpi, lecz uczestniczy w cierpieniu, ale z wielką siłą.
Oraz na zdanie: Niedużo mogę, bo żyjesz pomiędzy ludźmi i oni właśnie cię ranią, które jeszcze raz potwierdza, iż Bóg szanuje naszą wolność – nawet wówczas, gdy źle z tej wolności korzystamy.