Długość życia

Wiek, którego dożywa się na ziemi, nie ma dla Boga żadnego znaczenia. Znaczenie ma tylko nasz rozwój, przebiegający u każdego z różną, właściwą mu szybkością. Długością życia dysponuje Pan tak, aby każdy mógł osiągnąć dostępną mu pełnię. On wybiera nam czas śmierci, gdy dojrzewamy.
— Wydaje mi się, że rzadko kto jest dojrzały, tzn. „święty", w chwili śmierci.
— Jeśli nawet tak jest, to na pewno Bóg wybierze moment śmierci dla danego człowieka najlepszy. Dotyczy to każdego, chociaż czasem wydaje się to nieprawdopodobne.

Bóg zachował sobie prawo decydowania o naszym życiu – zarówno o naszym poczęciu, jak i o momencie naszej śmierci. Ale nawet w tych dwóch kwestiach nie odebrał nam naszej wolności, a my tę wolność nadużywamy. Nie chcę tu rozwijać całego tematu; zwrócę tylko uwagę na kwestię samobójstwa. Kiedyś było ono bardzo mocno piętnowane; dziś już tak nie jest.

Z jednej strony to dobrze, bo to przecież nieszczęśliwi ludzie, którzy bardzo się pogubili. Z drugiej jednak strony to źle, bo łatwiej nam przychodzi decyzja o samobójstwie, a taka decyzja zawsze jest złą decyzją, jako że kłóci się z tym, co jest w tej notce. To przekonanie o wiecznym potępieniu, jakie funkcjonowało przez wieki, jest na pewno przesadzone – mocno wierzę w to, że większość z nich w ostatniej chwili wybrała Chrystusa. Nie zmienia to jednak faktu, że taka decyzja burzy misterny plan Boży, co tylko oddala chwilę osiągnięcia dostępnej mu pełni. Mało – jeśli zważyć, że dusze czyśćcowe cierpią (o czym było kilka notek wstecz), to widać wyraźnie, że decyzja o samobójstwie nie kończy cierpienia, a przeciwnie – je wydłuża.

Jeśli w tym rozumieniu intuicja mnie nie opuszcza, proszę pamiętajcie w swoich modlitwach o samobójcach – im taka modlitwa jest bardzo potrzebna.